Column: De Villa XXXX

30 mei 2024

Door Marjan Spelbrink

Het is 11 uur als ik op haar deur klop; zoals altijd zit de deur op slot. Het blijft stil, dus ik klop nog een keer. Dan hoor ik wat geschuifel. Verdwaasd opent ze de deur. “Och kind, ben jij er? Ik sliep nog.” Voorzichtig loopt ze terug naar haar stoel. “Ik moet even wakker worden hoor” zegt ze gapend. We nemen de tijd. Ik zie dat ze het van ver moet halen. Verbaasd merkt ze op dat haar bed is afgehaald en de bloemenvaas leeg is. “Ze hebben mijn kamer schoongemaakt en ik heb er niets van gemerkt”. Ze kijkt wat onzeker om zich heen. “Zullen we op het terras gaan zitten?” vraag ik. Ze staat voorzichtig op. 

Het is warm in De Villa. Heel warm. Bij een reparatie kort geleden is de verwarming op de winterstand gezet in plaats van op de koelstand. Het wachten is op de technici die dit euvel kunnen verhelpen. Overal staan airco’s te blazen. Buiten op het terras, onder de parasols, is het echter aangenaam. Er waait een zwoel briesje. We gaan aan een tafel zitten bij een paar andere bewoners. Er is taart bij de koffie want meneer H. heeft zijn huis verkocht. Hij is opgelucht dat dat achter de rug is. Dan komt een medewerker bij onze tafel staan en vertelt dat mevrouw S. vannacht is overleden. Iedereen is er stil van. Het moet even doordringen. “Ach”, zegt mam, “dat hoort bij het leven”. Verbijsterd kijk ik haar aan en voel een ergernis opkomen. Wat een emotieloze reactie. En dat voor iemand die altijd zo hoog in haar emoties zat. Wat gebeurt er toch allemaal in haar hoofd? 

Lieve mevrouw S. Zo klein, zo frêle, zo bescheiden. Ze zag heel slecht maar probeerde alles te onthouden. Ze wist de geboortedata van alle bewoners. Ze wist de naam bij iedere stem. Ook die van mij, terwijl ik maar één keer in de 2 weken in De Villa ben en haar lang niet altijd zag. Ze lachte altijd zo lief en genoot van muziek en gezelligheid. Meneer H. vertelt dat ze onlangs 88 jaar was geworden en hem gevraagd had muziek te maken op haar verjaardag. Hij had een paar extra nummers voor haar op zijn accordeon gespeeld. En dan denk ik aan het filmpje dat ik vorige maand kreeg. Er was weer een feestje in De Villa. Er werd gezongen en gedanst op ‘Land van Maas en Waal’ van Boudewijn de Groot.  Alle bewoners in polonaise door de serre. Mevrouw S., door 2 medewerkers ondersteund, voorop. Glunderend loopt ze de camera tegemoet. Het filmpje eindigt met een close-up van haar stralende glimlach. Dat beeld zal ik blijven koesteren. 

Mevrouw I. wil naar huis om in de tuin te gaan werken. “Een tuin is om in te zitten, niet om in te werken” zegt mevrouw J. “Ik heb altijd een tuinman gehad. Die mag hier trouwens ook weleens aan de gang gaan.” 

Er zijn nog 2 dochters bij hun moeder op bezoek gekomen. Er wordt heel wat af gepraat. “Het lijkt wel Moederdag” zegt mam stralend. 

Vanwege de hitte binnen, lunchen we buiten. Er worden karaffen met water op de tafels gezet, glaasjes met bouillon uitgedeeld en glaasjes met fruitsalade. Iedereen krijgt een bordje met een clubsandwich erop. Driehoekjes casinobrood, zonder korstjes, met kaas, ham, sla en cocktailsaus. Het ziet er feestelijk uit. Iemand roept enthousiast “het lijkt wel een picknick”. Mam verzucht dat ze geen bestek heeft. Ze krijgt direct een mes aangereikt, maar ze gebruikt hem toch niet. De sfeer is zo ongedwongen. Sommigen ontvangen hulp bij de maaltijd, anderen praten en eten. Vandaag zit iedereen door elkaar en kan en mag alles. 

Als ik in de loop van de middag naar huis wil,  brengt mam me naar het station. Krom en moeizaam loopt ze achter haar rollator naast me en knippert met haar ogen tegen de felle zon. Dan slaat ze haar armen om me heen en geeft me wel 20 kusjes in mijn hals. Ik krijg er kippenvel van. Dit heeft ze nog nooit gedaan. Dementie… soms haat ik die ziekte. Soms koester ik het. Zoals nu. 

Over Marjan Spelbrink

Marjan Spelbrink is de dochter van één van de bewoners van Zorgvilla Zwolle. In haar vrije tijd schrijft ze columns over wat ze meemaakt tijdens haar bezoeken aan Zorgvilla Zwolle en over het leven van haar moeder daar. Een uniek kijkje in hoe het leven in een zorgvilla is.