Column: Het lunchconcert

22 april 2025

Door Marjan Spelbrink

Het is verbazingwekkend hoe goed ze hersteld is van haar ernstige val, nog maar een zes weken geleden. En dat terwijl ze ruim 89 is. Natuurlijk waren de eerste weken lastig met veel pijn. Ook cognitief had het haar een knauw gegeven; er waren behoorlijke gedragsveranderingen. Waar ik heel erg van schrok en ongerust over was. Even hoefde het allemaal niet meer voor haar. Maar ook dat hoort bij dementie, werd me verteld. Daarom is het ook zo’n verschrikkelijke ziekte.

Maar nu staat ze me enthousiast op te wachten en is ze verrukt als ze ziet dat we samen zijn gekomen. Want M. is ook mee. Vandaag gaan we met z’n allen naar een lunchconcert in de Schouwburg. De meeste bewoners zijn al in de huiskamer omringd door zoons, dochters of andere familieleden. Er worden bolletjes met kaas, ham en kipkerriesalade rond gedeeld. We drinken gauw nog een kopje thee en koffie en dan gaat de grote organisatie beginnen. Jassen aan, rolstoelen uitklappen en bewoners helpen om erin te gaan zitten. Een enkeling kan zelfstandig lopen, een enkeling heeft de rollator maar voor de meesten is de afstand net te ver en worden de rolstoelen gebruikt. En dan gaan we met elkaar naar het centrum.

Ik duw meneer H. Hij heeft er zin in en babbelt maar door. Hij geniet van het mooie tochtje langs de gracht. We maken grapjes over de BBQ-boten in het water; of we dat misschien ook een keer met elkaar moeten doen? Hij wil wel. M. duwt mam ook zij is in haar element. In de schouwburg blijft ze maar groeten. “Hallo”, “Wat leuk dat jij er ook bent” . Ze zwaait en lacht. “Ik zie zoveel bekenden schat” zegt ze tegen mij. Ik grinnik. Het zijn haar huisgenoten met wie we samen hierheen zijn gelopen. Maar dat is ze alweer kwijt.

De deur van de zaal gaat open en we rijden de rolstoelen naar binnen. Het duurt even voordat we iedereen op de juiste stoel hebben gekregen. Maar vele (ondersteunende) handen maken licht werk en het gaat allemaal relaxed. Dan brengen we de rolstoelen terug naar de hal.

Het licht gaat uit en Ronald Brautigam neemt plaats achter de mooie vleugel. Het concert is begonnen. Prachtige pianomuziek van Beethoven en Schubert. Wat een luxe om je midden op de dag even onder te dompelen in de mooie klanken. Mam begint behoorlijk hard mee te neuriën. Ik stoot haar voorzichtig aan en ze is weer stil. Ze heeft haar ogen gesloten en gaat helemaal op in de muziek. Achter mij hoor ik zacht gesnurk.

Veel te snel is het afgelopen. Een daverend applaus klinkt. We laten de andere bezoekers eerst de zaal verlaten en dan halen we rolstoelen op. Mevrouw J. heeft rode wangen van opwinding. Meneer H. schudt zijn hoofd; “fantastisch” zegt hij. Meneer J2 heeft pretlichtjes in zijn ogen en meneer B vond het “mooi.” Mam vond de muziek prachtig. “Maar die pianist zag er onverzorgd uit met zijn lange haren en slobberkleren. Ik heb met mijn ogen dicht gekeken” zegt ze.

Met elkaar gaan we terug naar De Villa. Sommigen gaan gelijk naar hun kamer maar de meesten blijven nog even beneden om gezellig na te praten. Het was een succes. Meneer B. zegt dat hij nog een stuk gaat wandelen. Hij staat op en loopt naar de andere tafel. Even later zie ik hem samen met de kok aardappelen schillen. Meneer J. vraagt of ik even mee ga naar boven om zijn zaadjes te zien. Hij heeft wat plantjes gezaaid. “Pas maar op” zegt iemand. Mevrouw L. is weer op zoek naar haar blauwe tasje. En mam vertelt dat ze altijd op de grond slaapt en dat ik haar elke nacht om 3 uur bel en zeg dat ze in bed moet gaan liggen. Verbaasd kijk ik haar aan. “Ik heb je nog nooit ’s nachts gebeld mam”, zeg ik. “Dan belt je zus mij ‘s nachts” zegt ze stellig. “Maar wat was het een heerlijk dag. En wat leuk dat ik zoveel bekenden tegenkwam in de schouwburg.”

Met twee armen in de lucht zwaait ze ons even later uit.

Over Marjan Spelbrink

Marjan Spelbrink is de dochter van één van de bewoners van Zorgvilla Zwolle. In haar vrije tijd schrijft ze columns over wat ze meemaakt tijdens haar bezoeken aan Zorgvilla Zwolle en over het leven van haar moeder daar. Een uniek kijkje in hoe het leven in een zorgvilla is.