Column: De Villa XXXXV – Muzikale Zorg

1 november 2024

Door Marjan Spelbrink.

Vanmiddag komt Yvon Kanters zingen voor en met de bewoners van De Villa. Yvon, de stem van de muzikale zorg, is een begrip. Met haar zang probeert ze de ziel te raken van mensen. Wat mooi dat de bewoners dit mee mogen maken.

Eerst genieten we van een heerlijke lunch; tosti’s met pesto en tomaat en een oosterse salade. Sommigen zijn vergeten dat er vanmiddag iets bijzonders gaat gebeuren, maar de meesten verheugen zich op het optreden. Ik vraag mevrouw J2 of ze er zin in heeft. Ze vertelt dat ze eigenlijk andere plannen had. Ze wilde een plattegrond van de stad gaan kopen omdat ze zo vaak de weg naar huis niet meer terug kan vinden. “Maar”, zegt ze, “ik heb van mijn ouders geleerd dat als er moeite wordt gedaan om iets voor jou te organiseren, dan hoor je daar bij te zijn. De plattegrond koop ik morgen.” Na de lunch trekt iedereen zich terug voor een middagslaapje.

In de serre worden tafels aan de kant geschoven en stoelen in een grote kring gezet. Als de eerste bewoners beneden komen is Yvon ook gearriveerd. Een charmante, spontane jonge vrouw van 25 jaar. Ze begroet elke bewoner hartelijk met een persoonlijk praatje en noemt iedereen bij de voornaam. Je merkt dat de bewoners zich direct op hun gemak voelen en vol verwachting uitkijken naar wat er gaat gebeuren. Zelfs mevrouw I., die eerst niet naar beneden wilde komen, ontspant zich.

Dan begint Yvon te zingen. Met haar heldere stem weet ze iedereen te raken. Al gauw richt ze zich persoonlijk tot bewoners. Ze gaat op haar hurken naast ze zitten, kijkt hen in de ogen als ze zingt, streelt hun handen en slaat haar armen om hen heen. Het is ontroerend om te zien wat deze persoonlijke muzikale aandacht met de mensen doet. Van een aria van Puccini naar ‘Droomland’ van Willy Alberti. Iedereen zingt of neuriet mee. Iedereen is blij.

Mevrouw M. sukkelt in slaap. Yvon gaat voor haar zitten, pakt haar handen vast en zingt ‘Twee reebruine ogen’. Na de eerste verbazing, komt er een glimlach op het gezicht van mevrouw M. Met meneer J2 zingt ze ‘Het Dorp’ waarbij hij het laatste woord van elke zin mee zegt. Mam krijgt tranen in haar ogen van het ‘Ave Maria’. Meneer K. blijft Yvon strak aankijken maar je kan de emotie in zijn ogen zien terwijl zij zingt en voorzichtig zijn handen streelt.

Yvon vraagt of mensen zich Doris Day nog kunnen herinneren. Iedereen knikt. “Voor mij was ze onbereikbaar” zegt meneer J2, “maar er zaten fotootjes van Doris in kauwgumpakjes dus ik heb veel kauwgum gekocht”. Als Yvon begint te zingen wordt meneer H. in zijn rolstoel naar binnen gereden. Hij had zich verslapen maar zingt direct mee: “Que sera, sera, whatever will be, will be”.

‘De Engelbewaarder’, ’Let it be’, ‘Tulpen uit Amsterdam’, ‘Wonderful world’ en nog zoveel meer.

Yvon gaat op haar hurken naast meneer B. zitten. Hij voelt zich wat ongemakkelijk. Ze pakt zijn hand, kijkt hem aan en zingt ‘Samen zijn’. “Hier ben ik mooi klaar mee” zegt hij. Lachend zingt ze door en dan stromen de tranen over zijn wangen en legt hij zijn hand op de hare.

We eindigen met ‘Edelweiss’. Er wordt meegezongen en dan volgt een luid applaus. Meneer J. staat op en zegt: “Dank je wel voor je prachtige, liefdevolle optreden”. Meneer J2 overhandigt de zangeres een bos bloemen. Yvon gaat de kring rond en neemt van iedereen persoonlijk afscheid. Alle bewoners krijgen een ansichtkaart van haar als herinnering. Meneer J. laat zijn kaart aan mij zien. “Ik heb deze gekozen want ik vind de jurk die ze hier aan heeft zo mooi” zegt hij stralend.

Het was een prachtige, ontroerende middag. Wat een voorrecht om hier bij te mogen zijn. Yvon Kanters, de stem van de muzikale zorg. En nog zoveel meer. Haar passie, liefde en stem hebben  de harten geraakt van alle bewoners en medewerkers. En die van mij. Dank je wel!!

Over Marjan Spelbrink

Marjan Spelbrink is de dochter van één van de bewoners van Zorgvilla Zwolle. In haar vrije tijd schrijft ze columns over wat ze meemaakt tijdens haar bezoeken aan Zorgvilla Zwolle en over het leven van haar moeder daar. Een uniek kijkje in hoe het leven in een zorgvilla is.