Column: Wat vliegt de tijd

25 januari 2024

Het 2 jaar geleden dat we je naar Zorgvlla Zwolle verhuisd hebben. Wat vliegt de tijd.

Ik herinner me hoe moeilijk je het vond om je over te geven aan de nieuwe situatie. Dat begreep ik zo goed. Alles waar je je hele leven voor geknokt had en wat je liefdevol om je heen had verzameld moest je opgeven. Het was niet alleen afscheid nemen van je huis, je tuin en je auto. Wat nog belangrijker voor je was, je autonomie en regie over je eigen leven, werden de verleden tijd. Zoals je zelf zei: “das war einmahl und kommt nie wieder.“ Nee, het zou niet meer gaan op de manier die jij gewend was en zoals jij het wenste. Het zou anders worden maar dat betekende niet dat het slechter werd.

Je woont nu 2 jaar in Zorgvilla Zwolle. Je appartement voelt als een warme deken om je heen. Je heerlijke stoel, de vertrouwde bank, de grote glazen salontafel, het meidenkastje dat je ooit van je opa hebt gekregen, je schilderijen, je orchideeën in de vensterbanken, je eigen beddengoed en handdoeken, de vertrouwde badmat in je badkamer. Je nieuwe huisje. “Klein maar fijn” zeg je. De deur naar je huisje doe je steevast op slot. Of je nu weggaat of binnen bent; het is jouw domein. En dat mag.

Het leven in de villa is onbezorgd. Alles wordt voor je geregeld. Elke morgen een kopje thee op bed. Als je beneden komt staat het ontbijt klaar. Tussen de middag is er een uitgebreide lunch. Om 5 uur een borreluurtje, daarna het diner. Je was wordt gedaan, je appartement wordt schoongemaakt. Als je hulp nodig hebt met douchen of aankleden dan krijg je dat. En als je even wat extra aandacht nodig hebt dan krijg je dat ook. Zo liefdevol. Al 2 jaar lang, dag in dag uit, nacht in nacht uit.

Zorgvilla Zwolle; waar alles wat er te vieren valt ook wordt gevierd. Alsof elke dag de laatste dag kan zijn.

Feestdagen, verjaardagen, bijzondere gebeurtenissen. Overal wordt aandacht aan besteed. Dan wordt er gezongen, soms gedanst, is er taart of zijn er lekkere hapjes. Op de foto’s in de maandelijkse nieuwsbrief zien we jou en je huisgenoten volop genieten. Jullie gaan regelmatig naar een concert. Er worden leuke uitjes georganiseerd, sjoelwedstrijden, muziekmiddagen, wandelingen, picknicks, bridgemiddagen. Jullie zijn zelfs op vakantie geweest met elkaar. De schoonheidsspecialiste, de kapper, de pedicure. Ze komen allemaal langs. Niets is te gek. Je hoeft nergens meer voor te zorgen en niets meer te regelen. Je hoeft zelfs niets te onthouden want mocht je wat ontschieten, dan word je er wel aan herinnerd. Hoe mooi is dat op je oude dag.

Je was zo frêle toen je in de villa kwam wonen. Maar dat is niet meer zo. Je geniet van al het goede wat de villa je biedt. En nee, we kunnen geen Wordfeud meer spelen want je weet niet meer wat dat is. De eerste paar maanden droeg je je iPad nog elke dag bij je. Inmiddels ligt hij ongebruikt op het bijzettafeltje onder de televisiegids. Je vergeet steeds en steeds meer. “Ik ben ook geen twintig meer” zeg je dan. Nee, je bent inmiddels 88. Je praat veel over vroeger. Over toen je nog een klein meisje was of over je moeder, je broertjes, de oorlog, je kostschooljaren. Je vraagt 5x hetzelfde. Maar dat geeft niet. Het hoort erbij. Je mist meneer G., waar je elke zondag mee naar de kerk ging. Dat was niet zo, maar dat beleefde je zo als jullie zondags samen naar de mis op de televisie keken. Als ik je daarna belde zei je: “Ik kom net uit de kapel”. Laatst was je heel boos en opstandig. Ik vond dat moeilijk om te zien. Maar ook dat hoort erbij. Ik zie het bij meer van je huisgenoten. En ik bewonder de rust en kalmte van de verzorgers; hoe ze je dan opvangen en begeleiden. Want dat kon ik op dat moment niet. Sterker nog, ik was geschokt.

Als ik terugdenk aan de afgelopen 2 jaren voel ik warmte. Zorgvilla Zwolle is een thuis geworden. Een thuis waar alles kan en mag. Een thuis van één grote familie. Waar liefde en zorg voor de bewoners op de eerste plaats staat. Waar elke dag wordt gevierd alsof het de laatste dag is.

Wat een voorrecht dat jij daar woont!  Het is allemaal anders geworden, maar zeker niet slechter.

Dit is typisch Rosorum ouderenzorg waar wordt gekeken naar specifieke wensen en behoeften van bewoners. Je merkt dat de verzorgenden de tijd en ruimte krijgen om zich te verdiepen in de levensloop en gewoontes van de bewoners. Dat maakt Rosorum zo’n fijne plek!

Over Marjan Spelbrink

Marjan Spelbrink is de dochter van één van de bewoners van Zorgvilla Zwolle. In haar vrije tijd schrijft ze columns over wat ze meemaakt tijdens haar bezoeken aan Zorgvilla Zwolle en over het leven van haar moeder daar. Een uniek kijkje in hoe het leven in een zorgvilla is.